Naar Puerto Natales

Woensdag heb ik wat korte wandelingen in de buurt van de camping gemaakt, naar een waterval, en naar een uitzichtpunt waar condors te zien zouden moeten zijn.

Het waait er echter zo hard, dat ik me maar met moeite staande kan houden, en de condors hebben blijkbaar geen zin om met deze wind te gaan vliegen. Maar het uitzicht is wel erg mooi.

Ik twijfel of ik morgen zal proberen de bekendste wandeling uit de omgeving zal maken, naar de drie torres, oftewel bergpunten. Daarvoor zou ik namelijk eerst bijna 60 km naar het begin van de wandeling moeten liften, vervolgens acht uur moeten wandelen, en dan weer terug moeten liften.

Wanneer ik donderdag opsta liggen de torres dik in de wolken, dus dat ga ik niet doen. In plaats daarvan wil ik om 14:15 de bus naar Puerto Natales nemen, waar zaterdag mijn boot vertrekt. Op de camping komen ondertussen nog allerlei vogels langs

Zoals een nog jonge loodgrijze ral,

een zwartkinsijs,

een patagonische sierragors,

en een nogal tamme kuifcaracara. Zo vermaak ik me wel!

De bus is een half uur te laat, en blijkt vervolgens ook nog eens geen plaats te hebben. ¡No tengo asiento, senor! Voor de tweede keer in een paar dagen is de bus blijkbaar niet voor mij weggelegd.

’s Avonds om zes uur gaat er nog een bus, maar er is geen enkele garantie dat deze wel plaats heeft. Of die van morgen. Ik kies eieren voor mijn geld en stap op de fiets. Het is 91 km naar Puerto Natales, en zo weet ik tenminste zeker dat ik er morgen ben! Het kan nog wel eens een lange dag worden…

Af en toe steek ik onderweg mijn duim op naar passerende pickup trucks. Na ruim 40 km heb ik eindelijk succes, en een uur later, tegen een uur of acht ben ik eindelijk in Puerto Natales. Dit is de uiteindelijke bestemming van mijn reis, vanaf hier gaat het alleen nog maar terug…

Ik vind een hostel, ga wat eten en ga naar bed. Na zes weken fietsen ben ik best wel een beetje moe. Ik kijk uit naar drie dagen rust op de veerboot!