FransVandaag gaan we met een groep van vijf fietsers naar de grootste bezienswaardigheid van El Calafate, de Perito Moreno gletsjer.
De gletsjer ligt op ongeveer 80 km van de stad, we gaan dus niet op de fiets, maar we hebben een auto met chauffeur gehuurd, wat ons wat meer flexibiliteit geeft, en ook nog eens goedkoper is dan een georganiseerde tour.
De Perito Moreno gletsjer is een van de vele grote gletsjers die van de Zuid Patagonische ijskap af komen stromen, en eindigt in een reusachtige meer.
Om dit schouwspel te bewonderen is er een uitgebreid stelsel van trappen en paden aangelegd, waar vele toeristen zich verdringen om af en toe een stuk van de gletsjer af te zien vallen, wat gepaard gaat met een donderend geraas.
Het is zeker een indrukwekkende gezicht, waar we, Jeff, Thijs, Franz Toni en ik, drie uur gefascineerd naar staan te kijken.
Eenmaal terug ik El Calafate doe ik inkopen voor de komende dagen, en bereid een pasta bolognese die we ons goed laten smaken.
Morgen, dinsdag, ben ik van plan om naar het Torres del Paine gebergte te gaan. Dit nationale park ligt wat meer naar het zuiden in Chili, op een aardige afstand van hier. Per email regel ik een busticket voor mij en mijn fiets naar het bijna 300 km verderop gelegen gehucht Cerro Castillo, op de weg naar Puerto Natales.
Vandaar uit zal ik nog zo’n 80 km moeten zien te overbruggen naar het centrum van het park.
Dinsdag vertrekt mijn bus om 12 uur, maar eerst moet ik nog op zoek naar een fles alcohol, niet om op te drinken, dat is hier geen probleem, maar om op te koken, want mijn benzinebrander heeft het nu definitief begeven. Het kost me nog de nodige moeite, maar uiteindelijk lukt het me gelukkig om een fles te vinden
Wanneer ik bij het busstation in wil checken krijg ik te horen dat mijn fiets niet mee kan: no hay capacidad senor! Dat valt vies tegen, temeer daar ik de benodigde 23 dollar al heb overgemaakt, en het me niet lukt om deze weer los te peuteren.
Er zit niets anders op. De bus vertrekt zonder mij en mijn fiets, en even later sta ik met mijn fiets aan de kant van de weg om het hele stuk te gaan liften. Na een half uurtje stopt er een pickup truck. Ik vraag aan de chauffeur of hij richting Puerto Natales gaat. Nee, zegt hij, wij gaan naar Torres del Paine. Dat is nog eens mazzel! De rest van de dag rijd ik samen met een Braziliaanse vader en zijn twee kinderen over de eindeloos uitgestrekte Argentijnse pampa, waar de wind genadeloos over heen jaagt. Hier wil je liever niet fietsen, en zeker niet tegen de wind in!
De tocht is gezellig en probleemloos, en zo stapte ik ’s avonds uit bij camping Pehoe, die nog bijna leeg is.
Onder een mooi afdakje zet ik de tent op, en zo geniet ik even later van het prachtige uitzicht vanaf de camping.
