Het werd gisteravond zowaar nog gezellig op de camping. De Braziliaanse meisjes hadden een pak van twee liter wijn meegenomen, wat ze toch wel erg zwaar vonden om mee te nemen.
Later kwam de eigenaar nog een lekker fikkie stoken.
Naar Hornopiren nam ik vandaag natuurlijk de gravelroute langs de kust. Al na een paar kilometer splitste de weg, en de komende 50 km fiets ik voornamelijk met de zee aan mijn rechterkant, en met heel veel houten en golfplaten huisjes aan mijn linkerkant. En met heel veel honden, die me af en toe blaffende achtervolgen, maar gelukkig blijft het daarbij. Het weer is niet zo zonnig als beloofd, maar op een kort miezerbuitje na blijft het droog vandaag.
In een getijdenbaai zwemt een prachtige groep zwarthalszwanen.
De route is rustig, met lekker weinig verkeer, en het gravel is prima te doen. Bovendien is deze weg bijna vlak, in tegenstelling tot de hoofdweg.
Het is een mooi dagje, met mooie vergezichten over zee, en veel vogels.
Zo zie je hier, van boven naar onder, de keizersaalscholver, de kuifcaracara en amerikaanse reuzenijsvogel.
Niet ver voorbij deze vulkanische rots sluit ik weer aan op de hoofdweg. Breed asfalt, snelverkeer en best veel heuvels. Wel eindelijk wat mooie vergezichten op besneeuwde bergen, maar ik ben toch blij dat ik de kustroute heb genomen.
Om een uur of vijf ben ik in Hornopiren, een vrij uitgebreide en rommelige plaats. Morgen zal ik hier op de ferry moeten stappen. Op weg naar een camping wordt eindelijk ook een van de vele Chileense vulkanen zichtbaar.
Ik ben tot nu toe de enige gast op de camping.
Ik haal wat linzen, tonijn en paprika bij de supermarkt, en kook daar mijn potje van. Ook nog een lekkere avocado erbij, nee, mij hoor je niet klagen vandaag!
Waanzinnige foto’s Frans! Het ziet er schitterend uit! Fietsen de Braziliaanse meisjes ook naar het zuiden?
Gelukkig dat het wat minder regent! Zet hem op!