¡Vamos!

Het is nu dinsdag, en na een dag wachten in Puerto Montt wordt het tijd om eens te vertrekken. Puerto Montt op zondag is niet erg boeiend, vooral niet als het de hele dag regent. Voor de volledigheid: dit was mijn uitzicht het grootste deel van de dag.

Gelukkig was het vanochtend droog, en kon ik vertrekken. Dat moest ik sowieso, omdat mijn hostel volgeboekt was. En zo begin ik dan eindelijk aan de carretera austral!

Bijna elke vogel is hier nieuw voor mij, behalve de huismus en de postduif, dus schiet ik in het begin niet op.

Het is zo nat geweest dat zelfs de kalkoengieren hun vleugels zitten te drogen!

De chileense kievit laat zich hier ook veel zien.

Ook vliegen er Peruviaanse pelikanen langs, kortom, het is hier genieten voor een vogelaar.

En ik zie nog veel meer, maar daar zal ik jullie niet mee lastig vallen. Ondertussen wordt het weer gelukkig beter, al valt er af en toe nog wel een bui. Tussendoor valt er wel van het landschap te genieten.

Er liggen overal veel bootjes, waarvan deze vermoedelijk een Duitse eigenaar heeft.

Na 45 km wordt het tijd voor de eerste veerpont, net als het weer begint te regenen.

Aan de overkant zit ik de bui uit in een café, en ik besluit een camping op te zoeken voordat het weer begint te regenen. Ik vind al gauw een glamping, waar ik mijn tent overdekt kan opzetten. Wat een luxe!

Aan de kust maak ik nog wat sfeerplaatjes.

Ik kom op de camping ook de eerste medefietsers tegen, twee meisjes uit Brazilië. Morgen fiets ik door naar Hornopiren. Er zijn twee mogelijkheden, de originele route van 50 km asfalt, of 80 km langs de kust met veel gravel. Welke ik neem? Dat lees je later nog wel. Nu ga ik eerst even een potje noedels koken.