FransMaar waarop? Dat weten we zelf ook nog niet zeker. Het oorspronkelijke plan was om de weg te vervolgen naar Osh, in Kirgizië, en vanaf daar naar Tashkent te reizen, van waar af we terug vliegen. Een probleem is dat de grensovergang naar Kirgizië al heel lang dicht is, en daarom hadden we de terugweg gepland door de Bartang Vallei, meer dan 300 km lang, onverhard, en ternauwernood bewoond. Nu horen we dat de grens net weer open is, dus dat willen we gaan proberen! Lukt dat niet, dan fietsen we weer een dag terug, en nemen alsnog de Bartang afslag.
Daarvoor moeten we wel eerst wat eten inslaan
Behalve dit lekkers hebben we 9 pakjes noedels, 500 gr. linzen, 1 kilo havermout, 500 gr. melkpoeder, 400 gr. suiker, 6 pakjes soep, 3 blikjes vlees, genoeg theezakjes en 1 zakje cacao. Daarmee hopen we het te redden.
Het eten kopen we in de bazar, die bestaat uit een uitgebreide verzameling afgedankte zeecontainers. Je kunt hier van alles kopen, zelfs door Putin aanbevolen scheermesjes!
Verder eten we softijs gemaak van yakmelk, een smakelijke schaschlik, en kletsen wat met een andere reizigers in ons hostel.
Morgen hopen we het hoogste punt van onze reis te bereiken, de Ak Baital pas. Of we het gaan halen of niet, het volgende dorp is 150 km verderop, dus dat is zeker te ver. Eerst maar boven zien te komen!
