Goede benen?

Of slechte benen? Dat is altijd maar weer de vraag. We vertrokken vanochtend na een prima nacht slaap, en het begon al meteen mooi!

De weg is beter dan verwacht, en we hopen dat het zo blijft. Na enkele kilometers staan we al voor een dilemma. De route die we hebben wijkt af van de originele highway, omdat deze door een aardverschuiving gesloten zou zijn. Deze gpx route is echter al 4 jaar oud, dus we gokken er op dat de originele route weer open is. Het is een opluchting wanneer we later een auto met Denen tegenkomen die dit kunnen bevestigen!

We rijden door een weids en verlaten berglandschap, met af en toe wat kleine nederzettingen.

Ook bij Gijs heeft de Pamir belly nu toegeslagen. Gelukkig is hier met dank aan EU ontwikkelingsgeld voor alle gemak gezorgd!

En verder gaat het! Ik heb goede benen vandaag, en het kost me verrassend weinig moeite.

Na 1000 meter klimmen slaan de maagkrampen bij Gijs echt toe. We vinden een bronnetje, zetten thee en eten wat. Gijs werkt voor de zekerheid de halve inhoud van zijn medicijnvoorraad weg. Dat helpt, en even later fietsen we naar de pas, op 3258 meter hoog. Het is kwart over drie, en we hebben dan 1459 meter geklommen. We zijn blij dat we het hebben gehaald!

Het is hier overigens beter niet te ver van de weg af te gaan!

We trekken warmere kleren aan, en bereiden ons voor op 2000 meter afdalen. Het wordt een eindeloze afdaling door uitzinnig berglandschap. We rijden langs diepe ravijnen, en door kampen van imkers en herders. Het vergt veel van onze concentratie en van onze remmen!

Na bijna 3 uur afdalen en met kramp in de handen van het remmen arriveren we in Qalai Khumb, en checken in bij een guesthouse. Het is hier een pleisterplaats voor alle Pamir tours, en er zijn dan wel meer toeristen. Maar ook wat grotere winkels, een bank, en een goed restaurant. We besluiten hier een rustdag in te lassen, en hopen dat Gijs zich weer wat beter gaat voelen.