Vertrek

Het is 17 augustus. In de stromende regen worden we bij Schiphol de auto uitgezet. Dat zijn we na de hittegolven van de afgelopen tijd niet meer gewend!

Met de inzet van flink wat ducttape worden de fietsen ingepakt. Zoals ondertussen gebruikelijk is het knap druk op Schiphol.

Het duurt zeker anderhalf uur om onze bagage in te checken, en om onze fietsen naar het ‘odd size luggage’ loket te slepen, alwaar ze in het zwarte gat van Schiphol verdwijnen.

We vliegen eerst naar Istanbul, waar we bijna 5 uur op het immense vliegveld doorbrengen, en vervolgens naar Dushanbe, waar we om half vier ’s nachts arriveren.

Het duurt zeker een uur voordat onze beide tassen van de band afrollen. Van onze fietsen is vooralsnog geen spoor te bekennen. Gijs vindt gelukkig al snel alternatief vervoer.

Na lang wachten komen onze fietsdozen er gelukkig ook aan, en na enig knutselen kunnen we op pad.

Om half zes in de ochtend, het is al licht, rijden we door de nog rustige stad naar ons hostel. Eerst maar wat slapen, morgen moeten we nog wel wat zaken regelen hier.