FransDat was de naam die ik lang geleden bedacht voor een nog door mij op te richten reisbureau. Gelukkig voor de clientèle is het nooit zover gekomen, maar het was voor de reis van de afgelopen twee dagen een toepasselijke naam geweest.
Ruimschoots op tijd stonden we op het station van Schuttorf om er de trein van 6:49 te halen, zodat we Gdansk nog zouden halen die dag. Bij alle overstappen hadden we meer dan 30 minuten de tijd, dus wat kon er mis gaan?
Nou, dat de eerste trein van de dag zou uitvallen! Dat wordt een uurtje wachten, gedurende welke tijd ik ruimschoots uit kan zoeken dat we Gdansk vandaag niet meer gaan halen. Maar Poznan moet lukken, van waaruit de volgende ochtend al vroeg elk uur een trein naar Gdansk vertrekt.
We stappen over in Osnabruck, en nog wat later weer in Braunschweig, waar we tijd genoeg hebben om de binnenstad met een bezoekje te vereren.
Na vijf kwartier gaat het verder naar Magdeburg, door uitgestrekte koolzaadvelden.
We passeren plaatsjes met namen zoals Dreileben-Drackensted en Niederndodeleben.
Daar ga je toch voor op reis! We rijden dwars door Berlijn in een steeds drukker wordende trein. Voor onze fietsen is nog maar net plaats, en er moeten er nog meer bij, sommige zelfs met een wel heel erg tiny house achterop!
Volgens ons nieuwe schema, dus twee uur te laat komen we bij het laatste plaatsje voor de grens aan, Frankfurt an der Oder. Hier hebben we drie kwartier de tijd om tickets voor ons en onze fietsen te kopen naar Poznan. Het ticketbureau is al dicht, de automaten verkopen geen internationale kaartjes, dus we wenden ons tot de app van de Deutsche Bahn, met matig succes. Alweer sluit de app elke transactie abrupt af met een Technical Error. Als het dan eindelijk een keer lukt blijkt de trein te zijn volgeboekt! Het is de laatste trein vandaag, en we erkennen onze meerdere in het lot, en fietsen over de Oder naar Polen om aldaar een hotelletje te betrekken.
Na te hebben gegeten ga ik er weer vol goede moed voor zitten om tickets voor de volgende dag naar Elblag te boeken. Gdansk is vast een mooie stad, maar net iets te ver weg, en bovendien is het slecht weer. De goede moed zakt me al ras in de schoenen wanneer ik keer op keer word geconfronteerd met de foutmeldingen van de DB app. Na enige tijd geef ik deze app op, en schakel ik over naar een andere app van Omnio. Hierin lukt het me wel om snel kaartjes te boeken voor de trein van 6:49. Voor de fiets kun je niet online boeken, dus dat gokken we er op. Wel merkwaardig dat de DB app deze trein overigens niet liet zien!
We fietsen de volgende ochtend al vroeg door de regen weer terug naar Duitsland, en willen even later met onze fietsen in trein stappen. Een strenge conductrice maakt ons duidelijk dat we in deze trein geen fietsen mee mogen nemen. We snappen nu ook waarom de DB app deze trein niet liet zien, want daar had ik bij opties aangevinkt dat je fietsen mee moest kunnen nemen…
Onder de afkeurende blikken van de conductrice hijsen we toch onze fietsen in de trein, in een gangetje vlak achter de locomotief. Hier hoeft namelijk niemand door, wat nu overigens ook niet meer kan!
De conductrice ziet aan onze vastberaden blik dat weerstand zinloos is en laat de trein vertrekken.
Onderweg passeren we even later het grootste Jezusbeeld ter wereld, door het slechte weer als een soort geest boven de stad hangend. Ik moet toegeven dat zijn naam deze reis meerdere keren over mijn tong is gerold…
In Poznan hebben we ruim de tijd om over te stappen en om toch maar een kaartje voor de fietsen te kopen. Het is echter niet duidelijk op welk perron we moeten zijn, en als we daar uiteindelijk achter zijn blijft het er wel heel lang stil. Ondertussen heeft een Poolse dame waarschijnlijk omgeroepen dat we op een ander perron moeten zijn, maar Pools is niet ons sterkste punt. Op het nippertje weten we het goede perron te bereiken, en blijken we ook nog eens helemaal aan de andere kant van de trein te moeten instappen. Hijgend zakken we neer in onze stoelen. We hoeven nu nog maar één keer over de stappen, en 17 minuten zou toch lang genoeg moeten zijn! Dankzij 10 minuten vertraging en tergend langzame perronliften wordt het ook nu weer spannend, en moeten we de fietsen in een al bijna rijdende trein hijsen. Maar het lukt, en een uur later zijn we in Elblag, het startpunt van onze fietstocht. Makkie! We kijken nog even naar de Engelse kroning en bekijken de binnenstad, waar de Russen ooit hebben gedaan waar ze nog steeds goed in zijn, het namelijk helemaal plat bombarderen van de boel.
Morgen gaan we eindelijk fietsen!
