FransHet leek zo’n rustige camping! Tot dat er ’s avonds een bruiloftsfeest werd gehouden in het er naast gelegen restaurant en op het bijbehorende terras. Heel veel mensen hadden tot laat in de avond luidruchtig plezier, waardoor mijn nachtrust er een beetje bij in schoot. Het hoogteprofiel van de tocht begon met een stijging die te vergelijken is met het aantal corona besmettingen bij de jeugd. Dat was dus flink klimmen!
Aan de windmolens kun je zien wanneer je boven bent. Na een mooie afdaling fiets ik eindelijk door een schaduwrijk dal met een kabbelende rivier aan mijn rechterhand. Zo had ik me Luxemburg meer voorgesteld!
De route gaat verder over een prachtige route cyclabile. Het is me niet duidelijk welke imbeciel dit verzonnen heeft, maar blijkbaar iemand die graag 300 meter voor niets op en neer rijdt!
Na 20 minuten steil omhoog ploegen besluit ik om te keren, en ik vervolg mijn weg langs de rivier, om een aantal kilometers verder weer op de route uit te komen zonder noemenswaardig veel te hebben gestegen. Beter!
Om drie uur fiets ik Luxemburg stad in, om deze vervolgens geheel via een kloof door te rijden, op een steile klim door een poort na.
De route naar Frankrijk voert eerst nog via een mooi dal, maar gaat later uitgebreid langs allerlei distributiecentra en rangeerterreinnen.
Eenmaal in Frankrijk begint het behoorlijk te regenen. Ik besluit net zo lang door te rijden tot dat het weer stopt met regenen. Dat plan slaagt maar half, in die zin dat ik wel lang door rijd, maar dat het niet ophoudt met regenen. Na 137 km houdt ik het voor gezien, en check in bij het dichtst bijzijnde hotel. Laat dat nou ook nog een ‘premier classe’ hotel zijn!
