Het was vanochtend precies twee weken geleden dat ik uit Enschede vertrok, om een uur of zeven. Vanochtend was ik zelfs nog iets vroeger, om al vast wat kilometers te kunnen maken voordat het warm zou worden. Met een opkomende zon voor me begon ik weer langs de Adige.
De route was deels vernoemd naar Marco Pantani, en was ironisch genoeg zo plat als een dubbeltje.
De bergen verdwenen steeds verder uit het zicht, en zo reed ik verder door de vlakte, die op zich weinig boeiend was.
Toen ik even stopte om wat te eten werd ik door een vriendelijke dame uitgenodigd om in de schaduw wat water te drinken. Helaas sprak zij alleen Italiaans en ik helemaal geen Italiaans, dus de conversatie bleef wat beperkt. Ik was al lang blij dat ze niet over Wopke Hoekstra begon! Na 50 km kwam ik een prachtig ommuurd stadje tegen, met een mooi centraal plein.
Het laatste stuk van de rit werd wat mooier, dankzij vele kanaaltjes en de rivier de Po.
Het fietspad over de rivier had wel iets breder gemogen! De fietspaden zijn hier overigens wel vaker van nogal bedenkelijke kwaliteit!
Na een lange dag fietsen kwam ik bij de camping in Ferrara aan, die hermetisch gesloten bleek te zijn.
Campings zijn hier dun gezaaid, dus zit ik nu in een hostel in de stad, die mooi schijnt te zijn, en die ik nu dus maar even ga bezoeken.