Door de Po vlakte: deel 2

Ik dacht dat ik al aardig was opgeschoten met de Po vlakte, maar al gauw bleek dat ik nog een heel eind te gaan had! De eerste 70 km waren eigenlijk knap saai, een beetje als of je rondjes om Emmeloord fietst!

Daarna werd het wat leuker. Ik kwam langs een grote lagune, met daarin veel vogels, zoals flamingo’s, bergeenden, kluten en grote zilverreigers.

Ook liet een nutria, of beverrat in het Nederlands, zich mooi zien. Tot nu toe had ze alleen nog maar als roadkill op de weg zien liggen.

Ravenna is een levendig stadje, met een lekkere gelateria. Er staat een toren die wat op die van Pisa lijkt, maar recht staat, en een toren die er helemaal niet op lijkt, maar die wel erg scheef staat, blijkbaar zonder de bekendheid te genieten van de toren van Pisa. Na Ravenna werd het leuker, met een mooie rit door een fraai pijnboombos.

Al aardig laat rijd ik Cesenatica in, een langgerekte badplaats aan de Adriatische zee. Wel 15 km rijd ik door een eindeloze treurnis van hotels, appartementen, pizzeria’s en koffiebarretjes. Veel is al gesloten, en de rest sluit waarschijnlijk binnenkort ook. De campings hier zijn al even lelijk en staan vol met campers. Zonder blikken of blozen vraagt men hier 27,50 voor een overnachting! De Adriatische zee ligt links van me, en is geheel afgeschermd door een betaalmuur van horeca en strandstoelenverhuurders. Ik check in bij een hotel, waar men in eerste instantie 50 euro vraagt voor een kamer met ontbijt. Ik wijs ze er op dat ik dan beter via Booking.com bij ze kan boeken, 30 euro voor een kamer zonder ontbijt. Even later heb ik, in de geest van onze Wopke geef ik ze niets kado, een kamer mét ontbijt voor dat bedrag. Daar kan de camping niet tegen op. En er is ook nog een ligbad! Even later lig ik het stof van de Po vlakte van me af te soppen. De Adriatische zee kan me gestolen worden! Vanaf mijn balkon zie ik de heuvels wat verder opdoemen. Morgen weer omhoog!