Na het beste ontbijt in weken te hebben genoten vertrok ik uit Cesenatica. Er volgden nog een aantal kilometers toeristische treurnis, maar toen bleek zelfs hier nog wel een leuke plekjes te vinden.
Na ongeveer 30 km reed ik via een nogal onverharde weg het heuvelland in.
Dit ging zo geruime tijd door. In de verte dreigden donkere wolken, en omdat ik maar naar de verte toe bleef rijden kwamen die steeds dichter bij!
Gelukkig was er na 90 km een camping, In Svolta del Posere, waar voor ik nog wel een kilometer flink omhoog moest rijden. Toen ik zag dat er op de camping zelfs geen caravans of campers stonden, kreeg ik een somber vermoeden. De camping was inderdaad gesloten! Na raadplegen van mijn apps bleek dat er ruim 20 km verderop nog een camping lag, in Sansepolcro. Hier voor hoefde ik niet zo ver meer omhoog, en vervolgens voornamelijk naar beneden. Na nog enig klimmen stond mijn hoogtemeter op bijna 1000 meter, en was ik op de pas. Het onweer en de bijbehorende regen barstten vervolgens goed los. Lichten aan, jas aan, voor het eerst deze tocht, en in de stromende regen reed ik de volgende 15 km naar beneden, achtervolgd door een knetterend onweer. Omdat ik daar geen foto’s van heb volgen nu enige plaatjes van interessante roadkill die ik verder onderweg zo al ben tegengekomen.
Een das.
Een stekelvarken.
Een beverrat.
Een eekhoorn.
En een onthoofde hazelworm.
Buiten onweert het nog steeds. Mijn sandalen zijn in elk geval weer schoon gespoeld, en Rome is weer een stuk dichterbij. Hopelijk is het morgen weer droog!