FransIs het devies van Dylan van Baarle, hij won er onlangs Parijs Roubaix mee, een koers vol kasseien stroken. Ook ik heb vandaag aardig wat kasseien in het parcours, een ondergrond waarop het bepaald niet lekker fietsen is.
De etappe van vandaag voert door een uitgestrekt licht golvend landschap, dat soms wat op Twente lijkt, en soms op de Veluwse bossen. Onderweg kom ik twee reusachtige bergen mijnafval tegen
De naam van een van deze bergen, Kalimandscharo, doet vermoeden dat het hier om een kalium mijn gaat, wat inderdaad het geval is. Met een hoogte van 200 meter is dit ruimschoots de hoogste berg die ik zie vandaag. Ongeveer 15 km lang volg ik even later de Elbe route. Omdat deze voornamelijk noord zuid loopt en ik van west naar oost ga, verlaat ik de Elbe alweer vrij snel. Langs de Elbe zie ik nog wel een groep van meer dan 100 raven, wat een bijzonder gezicht is.
Ze maken ook nog eens een lugubere hoop herrie. Ik vervolg mijn weg en kom via eindeloos lange en rustige land- en bosweggetjes bij de Havel uit, waar ik met een pontje overheen moet.
Ik heb dan al aardig wat kilometers op de teller, en fiets naar een camping, vlakbij het pontje. Hier blijken echter alleen campers te mogen staan! Karren maar weer. Een uurtje verderop probeer ik het bij een camping in Brandenburg an der Havel. Deze blijkt al om 6 uur dicht te zijn gegaan, en de mevrouw achter het loket doet niet meer open. Ordnung muss sein! Ik bel naar een camping enkele kilometers verderop, die wil me nog wel ontvangen. Karren maar weer! Ik zet mijn tent op en spoed me naar de dichtstbijzijnde Ali Baba, waar een Döner Teller mijn honger stilt, en ik mijn blog bijwerk. Het is nog ongeveer 100 km naar Berlijn.
