Hemelvaart

Om 6 uur vanochtend werd het nabijgelegen vliegveld wakker, en ik dus ook. Elke drie minuten stijgt er vliegtuig op over de camping. Ik beschouw het als een teken uit de hemel om vroeg op pad te gaan. Ik wil vanavond weer in Enschede zijn, en dat is nog een heel eind. De eerste 30 km voeren langs de uitgestrekte groene oevers van de Ruhr. Het blijft natuurlijk het Ruhrgebied, dus een viaduct is zelden ver weg.

Door de buitenwijken van Duisburg en langs allerlei industriële gebouwen rijd ik de eerste 30 km naar het einde van de tocht.

Ook hier staat de Ruhr af en toe te hoog!

Erg indrukwekkend is het einde van de toch niet.

Hier eet ik wat, en plot een gravelbike route naar huis. Eerst fiets ik nog een heel eind door eindeloze buitenwijken en langs een druk bevaren kanaal.

Het is hemelvaartsdag, en er is gelukkig bijna geen verkeer. Dan duik ik een uitgestrekt bosgebied in, en rijd ik tientallen kilometers over gravel van nogal diverse kwaliteit.

Mooi is het wel.

Het schiet niet echt op, dus ga ik bij kasteel Raesfeld maar weer door over asfalt.

Het is een mooie tocht, maar in verband met de afstand doe ik op een gegeven moment maar waar ik aardig goed in ben. Dom doortrappen! In Oeding werk ik nog wat bollen ijs naar binnen, en verder gaat het weer. Om vijf uur rijd ik de wijk in, en even later ben ik weer thuis. Er staat bijna 160 km op de teller, en ik moet toch wel heel diep in mijn geheugen graven voor de laatste keer dat ik zo’n afstand heb gereden!