FransNa een dagje regen te hebben uitgezeten in een airbnb wordt het op 5 augustus tijd om weer eens op de fiets te stappen. We volgen de ViaRhôna, een route die van Genève tot aan de Middellandse Zee loopt, en daarbij zoveel mogelijk de loop van de Rhône volgt. Omdat we geen zin hebben om de auto midden in Genève achter te laten, en omdat de Zwitsers blijkbaar niet gek zijn op niet betalende langparkeerders, zetten we de auto neer in het dorpje Pougny-Gare, net over de Franse grens, alwaar we de fietsen bepakken en vol goede moed en met prachtig weer de tocht aanvangen.
Op de kaart zie ik een doorsteekje, waardoor de op voordelige wijze bij de route kunnen komen. Het blijkt een smal paadje langs de rivier te zijn, met aan het eind een trap door het bos naar boven. Dat is dus nog wel even slepen met de spullen, maar dan zijn we ook op de route.
Het eerste deel is niet bepaald vlak te noemen, en bij elkaar krijgen we nog wel een paar honderd hoogtemeters weg te trappen.
Gelukkig hebben we net twee weken in de Alpen gewandeld om de conditie een beetje op te bouwen. Mooi is het wel.
Na een kleine 70 kilometer vinden we een camping, die helaas vol blijkt te zijn. De campings zijn ook weer niet zo heel dik gezaaid hier, dus dat komt vrij slecht uit. Gelukkig kunnen we na enig navragen onze tent op het plekje van een motorrijder opzetten, er is nog plaats genoeg, zelfs nog voor twee andere fietsers die nog wat later arriveren.
De tweede dag fietsen we door naar La Balmes-les-Grottes, waar de camping gelukkig nog plaats genoeg heeft. Een enkele kudde schapen zorgt voor enig oponthoud.
De Rhône kronkelt hier nogal door het landschap, en wij dus ook, waarbij we de rivier overigens lang niet altijd in beeld hebben, en af toe leuke dorpjes passeren.
Dag 3 rijden we eerst naar Lyon. Via een eindeloos lang park langs de rivier komen we uiteindelijk in de binnenstad aan, waar we mooi op tijd zijn voor een smakelijk plat-du-jour.
Na Lyon rijden we eerst een stuk door nogal drukke buitenwijken. Daarna steken we de rivier over en vervolgen de route over een smal mountainbikepaadje dat ligt ingeklemd tussen de Rhône en een industriegebied. We vragen ons af of we nog wel goed zitten, want de alomtegenwoordige bewegwijzering van de ViaRhôna schittert hier door afwezigheid. Even later buigen we van de rivier af en rijden verder over een smal gravelpaadje met uitzicht op de route-du-soleil. Heel grappig, maar of dit echt de bedoeling is?
Wanneer we weer een asfaltweg opdraaien zien we een bordje met het opschrift “ViaRhôna, Itinéraire Provisoire”. Blijkbaar is de route nog niet helemaal af, wat ’s avonds op de camping in Condrieu wordt bevestigd door twee andere Nederlanders op de fiets. Zij hebben dus wel een boekje met een routebeschrijving, waarin wordt aangeraden voor dit stuk de trein te nemen… Zonde! dan mis je toch weer een mooi paadje.
Weinig routes zijn overigens zo goed bewegwijzerd als de ViaRhôna. Bij de veel wegkruisingen is de route niet te missen.
Dag 4 rijden we verder door het steeds Provençaalser aandoende landschap, met rechts van ons de Ardèche, en links van ons de Drôme. De Rhône is een flinke rivier, waar heel wat koelwater doorheen stroomt. Je komt dan ook de nodig kerncentrales tegen langs de route.
Ruim voor Valence worden we al het binnenland in geleid, en ook in Valence kun je blijkbaar niet langs de Rhône fietsen, zodat we via allerlei kleine kanaaltjes de stad door fietsen. Bij Charmes-sur-Rhône vinden we een eenvoudige camping municipal, maar meer heb je ook niet nodig.
De volgende dag rijden we veel langs de oevers van de rivier naar Mondragon. Een van de mooie aspecten van deze route is dat je geregeld door een stadje of dorpje komt, zodat je tussen de middag doorgaans lekker kunt gaan lunchen, dat scheelt ’s avonds ook weer een potje koken. De camping ligt deze keer niet aan de Rhône, maar op een heuvel, die gelukkig meevalt.
Dag 6 vertrekken we vroeg, en rijden zo al vrij gauw Avignon in, waar we zo’n beetje de hele stad rond fietsen net buiten de oude stadsmuren langs. We eindigen in het fraaie stadje Tarascon-sur-Rhône.
We verlaten hier de Rhône, om langs de randen van de Camargue verder te fietsen naar de Middellandse zee, die nu toch wel aardig dichtbij komt.
Het is niet de mooiste dag van de tocht, maar wel de warmste. Als we wat later meer langs de zoutmeren van de Rhône delta rijden wordt het wat leuker, zeker voor een vogelaar zoals ik.
Vlak voor het aan zee gelegen badplaatsje La-Grau-du-Roi komen eindelijk de eerste flamingo’s in beeld, en niet veel later kunnen we onze fietsen aan het strand neerzetten en de zee induiken.
Eigenlijk gaat de route nog verder, maar na 670 kilometer in het zadel vinden we het weer mooi geweest.
Dezelfde avond reizen we nog met de trein terug naar Valence, waar we overnachten en de volgende dag op de trein naar Genève stappen. Met de fiets in de trein is altijd wat gedoe, en Frankrijk is daar geen uitzondering op! Elke trein is weer anders, in de ene fiets je zo naar binnen, in een andere moeten alle tassen er vanaf, om de fiets vervolgens door een smalle deur drie treden op te hijsen, en dan aan het het voorwiel op te hangen. Vanuit Genève fietsen we nu eindelijk het echte begin van de tocht. Na 27 kilometer zijn we weer bij de auto, en kijken we terug op weer een geslaagde fietstocht!