FransDie meet je je natuurlijk niet af aan zoiets banaals als het aantal kilometers dat je hebt afgelegd, maar aan de diepere inzichten die onderweg tot je komen.
Dat wil nog niet zo heel erg lukken, maar ik fiets vandaag wel langs een druk belopen stuk van de wandelroute naar Santiago.
Voor het eerst kom ik pelgrims tegen, veel zelfs, allen voorzien van stevige wandelschoenen, stokken, en ook vaak met een strooien hoedje op, die in een bedachtzaam tempo door het warme landschap voortschrijden.
Zelf heb er de eerste 50 kilometer nog flink de vaart in.
De route is vrij vlak, en al vroeg bezoek ik in Moissac de kathedraal en een theesalon.
Aldus zowel geestelijk als lichamelijk gelaafd fiets ik verder langs de Tarn, die iets verder uitvloeit in de Garonne.
Na dat ik de Garonne oversteek wordt het weer heuvelachtig en warm.
De hellingen zijn niet lang, maar wel aardig steil, wat het bij zo’n 30 graden toch best pittig maakt.
Al vrij vroeg bereik ik het stadje Lectoure, waar ik nog net een plekje in een pelgrimsherberg kan vinden.
Ondertussen ben ik wel tot het inzicht gekomen dat Frankrijk heel groot is, en dat ze er desondanks werkelijk nergens goed schepijs verkopen. En dat ik al aardig opschiet, en in 18 dagen al 1700 kilometer heb afgelegd.
Samen met nog vier wandelaars ga ik uit eten, en hoor vooral sterke verhalen over de afgelegde afstanden. Ook zij zijn blijkbaar nog niet tot veel diepere inzichten gekomen.
