Abenteuer erleben

Nur eine Bahnfart entfernt! Wat mij betreft begint het avontuur al als je in Duitsland in de trein stapt!

Met nog 6 dagen in augustus te gaan, en een Deutschlandticket dat nog voor de rest van de maand geldig is, besluit ik op zondag om op maandag de trein naar Magdeburg te nemen om vervolgens de Aller radweg naar Bremen te volgen.

In Hengelo stap ik in, met twee overstappen voor de boeg. De Deutsche Bahn is de gebruikelijke puinhoop. Ik mis m’n overstap in Braunschweig, waar toch 34 minuten voor stond, en arriveer om een uur of zes in Biederitz, waar een camping is.

Helaas is er niemand aanwezig op de camping, en het water en sanitair zijn beiden afgesloten. Ik kan kiezen tussen twee andere campings, beide 20 kilometer uit de richting, of een goedkoop hotel langs de route in Magdeburg.

Over de Elbe fiets ik naar Magdeburg.  Een wesp weet zich ondertussen klem te vliegen onder mijn bril, waar hij zijn angel net boven mijn ooglid weet in te zetten. Met een dik en tranend oog fiets ik zo door het centrum van Magdeburg, waar dankzij de de inzet van de Britse Airforce in 1945 weinig meer aan is.

In een buitenwijk van Magdeburg zoek ik m’n hotel op, en eet wat bij het dichtstbijzijnde restaurant, wat niet geheel toevallig een dönersalon blijkt te zijn.

De volgende ochtend om halfacht zit ik alweer op de fiets. Door een uitgestrekt en agrarisch landschap fiets ik 36 kilometer naar de bron van de Aller, die een beetje tegen valt.

Vervolgens volg ik de Aller fietsroute,  waarbij ik de Aller overigens slechts sporadisch te zien krijg.

Mocht je ooit in Duitsland gaan fietsen, houdt er dan rekening mee dat het begrip fietspad hier nogal ruim genomen wordt.

De rest van de dag fiets in zo’n beetje langs het voormalig ijzeren gordijn, waarbij de nodige kinderhoofdjes en gravelpaden mij ten deel vallen.

Ook de prijs is hier af en toe nog oostduits. Voor welgeteld 3,50 euro nuttig ik hier een stuk taart met een kop thee erbij.

Met een omweg langs het kasteel van Wolfsburg arriveer ik na 120 kilometer op de camping, vlakbij de Volkswagen Arena, waar voornamelijk caravans en campers staan, maar waar gelukkig nog net wat plek is voor m’n tentje.

Er is een Grieks restaurant  vlakbij  waar ik de avondmaaltijd nuttig. Heel attent wordt er een kannetje water voor me neergezet. Het feit dat er een borrelglaasje bij wordt geleverd doet me vermoeden dat het misschien geen water is.

Een kannetje ouzo, een berg eten, en een kwart liter witte wijn later verlaat ik wat later in lichtelijk aangeschoten staat restaurant Santorini. Ik denk dat ik vannacht wel lekker slaap.